Rumeysa doğmamış bir bebek
Annesi bir gece bir yeşil camide rastladı ona
Peygamber ardında ayak sesi duyulan Rumeysa…
Öyle olsun “Rumeysa olsun” diledi annen.
Afrika yanığı yüzünde Bilal ışığı.
“Anne, Allah’ a inanıyordu ama
Müslüman değildi”diyorsun.
Secdeye duruyor minik esmer alın;
Başında minnacık bir örtü.
Annen olduğum mu
Bir Rumeysa olduğun mu
Güneşi kucaklatan yüreğime?
Bir Kabe taşı olası yüreğim
Bir hırkaya sarınıp ordan oraya...
Rumeysa!
Bir hayâlden öteye gidemeyen kızım,
Yaralarımda emzirdiğim bebeğim!
Günahlarımı geçitlerine kapı yaptığım...
Rumeysa bilse babasını
-Bilmemeli-
Bugün yoksa küçük ellerin elimde,
Sen, beni gözlerinle, bakıp bakıp
Bir muştuya salmıyorsan
Yâkub’ a dönüyorsam gecelerde
Şu mengene atkılı yüreğimdir suçlusu!
İnandım diye sözlere…
-Sözler ki esiri bol-
Ne yazık sevmek her zaman sevgi getirmiyor.
Rumeysa...Sevgili Rumeysa!
Sevgisi ukbada kalan Rumeysa!
Yolumu yol bilmedin iyi ki de.
Bu kervan Mekke’ ye gitmiyor- neden-
Medine’ den geçmiyor.
İyi ki gelmedin Rumeysa!
İyi ki vermedin minik ellerini!
Yorgunum yaşamaktan
Ruhum yorgun
Ellerini tutamam ki...

03.03.2010