KALBİMDEN DÜŞEN BİN PARÇA/ K U R T U L U Ş

Bu gece kalbimden düşen bin parça.
Gökyüzü çöplüğünden yıldız eskisi toplayan,
sıcak nefesi emek kokan,
kaybolmuş düşlerin prensesi sevgilinin,
cansız sözlerinin öldüğü saati biliyorum artık.
Evet biliyorum rüyalarımı işgal edenin,
çocukluk korkusu ayrılık vakti olduğunu.
Oysa kalbime ne vakit girmişti,
kaşla göz arasında
bilmiyordum bile.
Ipıslak bir çift gözle,
dört çocuklu anne telaşında
sevmiştim seni.
Ve bol çamlı orman havası nefesinle
umutlanmıştım.
Kapalı zihnimde florsan etkili
şimşekler çaktırmıştın,
akşamdan kalma
sarhoş yıldızlar altında.
Şimdi ölüm suskunluğunda,
sonsuzluğa uzanan bir veda zamanı,
köylü kalbimle sana yalvarıyorum:
incelikli veda sözlerinle,
karnı tok terkedilmişlerden
yapma beni!
Özgürlük soluyan düşüncelerimle
bir başıma bırakma beni.
Unutma!
teorim sensin pratiğimde,
ilk sevdiğim sensin öptüğümde,
acı bana!
Ağlamaklı noktalarla biten şiirlere
kurban etme beni.
Sıcak Çukurova tarlalarının
ter kokan yıllarının hatırına,
sonsuza kadar sev beni.