Kader beni Mecnun’un beşiğinde belemiş,
Yoksa sevgili bunca cefakar olamazdı…
Höllüğümü Eyüp’ün eşiğinde elemiş,
Yoksa elemim bunca gönlüme dolamazdı…

Gönlümün tarlasına her dem vuslat ekerim,
Lakin gözlerimden hep hasret yaşı dökerim.
Istırabı, kederi, herhalde ben çekerim,
Yoksa hepsi de aynı adresi bulamazdı…

Sanki insan bin kere gelir gibi hayata,
Daldım aşka etmeden adam gibi ihata.
Muhakkak ki bendedir, varsa eğer bir hata,
Yoksa Rabbim derdimi ard arda ulamazdı.

Kızacak biri varsa o da kendim efendim,
Çünkü onu yâr diye seven bendim efendim.
O yeşil gözlerini neyleyim pek beğendim,
Yoksa gözüm yıllarca ümidi sulamazdı…

Olsaydı sevda eğer sadece boş bir çile,
Yanar mıydı sevenler hicrana bile bile.
Belki de inadına sevmeli bin sabrile,
Yoksa kimse sevdadan bir murat alamazdı…

Böyle mi bilmem ki hep yar sevenlerin hali,
Binde sıfır mı acep kavuşma ihtimali.
Az da olsa var elbet, yâre ermek hayali,
Yoksa bende bu sevda yüz bulup kalamazdı…

Veli BOSTANCI