işte benim sağ tarafım
dizim çakıllı zemin, omuzum dipçik, tetiklenmiş işaret parmağım
şimdi gördüğünüz de sol tarafım
avucum namlu, namluda mermi, gözüm daima açık,göz-gez-arpacık



ve siz ayaktakiler haydi şimdi, gösteri taburu olun gözlerimin önünde
doğumum bende saklı kalsın ama çocukluğum mutlaka olsun içinizde
acemi alfabelerin komşu çocuğu ali, topu atarken ayşe’ye tutsun diye
ben kırlarda çiçekler toplayayım, sunmak için önümden geçerken size

/kırlardan topladığım o çiçekler ki, öylece dururlar hala hiç solmadan
tabiat bilgisi defterimin ilk yaprağında, ilk günden daha taze/


ve siz gösteri taburundakiler haydi şimdi, serbest ama hızlı adımlarla
slogan türkülerini alıp gençliğimin, uzak hedeflere koşar gibi mesela
her sokakta kavga, her meydanda ölüm, sırtınız açık hain kurşunlara
ama vurulsanız da yıkılmadan, kurşun askerler gibi ayakta ve kol-kola

/bir de kurşun askerim vardı ki, hala kaçmamıştır savaş meydanından
bana benzer gözleriyle yol yorgunu, öylece bakar gökyüzüne/


ve siz hızlı adımlarla yürüyen gösteri taburundakiler, şimdi koşar gibi
benimle aynı gün ve saate ayarlayıp, mevsimlerinizi ve takvimlerinizi
son solukla koşun ele geçirmek için, adını bile bilmediğiniz o menzili
ama önce göz atın aynanıza, ne kadar da bana benziyorsunuz değil mi

/siz horozlu marka aynayı bilir misiniz, hani arka ceplerimizde taşınan
öyle korkardım ki kırılırda, yüzümü bir daha göremezsem diye/



ah benim vakitsizliğim
çiçekler solmuş, kurşun asker çoktan ölmüş ve kırık bir ayna cebimde
vah benim yapacak bir şey kalmamışlığım
şimdi son bir komut daha vereceğim, namluyu çevirip gösteri taburuna



Cevat çeştepe