Gizemini yitirdi ,ve yüreğime muştulandı...

bunca zaman beyhude aranıp durduğum ,

kayıp sandığım, yada,

kimsenin eremediği o sır.

meğerse güneşe yazmış biri,

kuşun kanadına,gülün endamına,

masmavi denizin rengine ve serinliğine,

göğün sonsuzluğuna,bulutların merhametine,

toprağın vefalı cömertliğine...

bebeğin gülüşüne kim kızabilir,

içten atılan kahkahaya kim duyarsız kalabilir?

bölüşülen simitte,muhabbetin katığı çayda...

yıllar sonra, dosttan alınan bir selamda..

buldum,buldum...

dünyanın, bu kadar acımasızlığın içinde

neden hala bize her bahar gülümsediğini.

ve ana rahmine düşen her canlının,

neden kalbimizin ritmini bozduğunu...

ahh! tüm evreni içine alan yüce duygu,

zalimlerin bile onsuz olamadığı,

bir annenin kucağında bulduğu tılsımlı güç.

yaratıcının özü,

ve tüm evrenin yaradılış nedeni...

o,herşeyi çepeçevre saran,

çiçeğin renginde,karanfilin kokusunda yansıyan,

suyun nağmesinde,

ateşin kızıllığında gönüllere hükmeden tek güç.

sevgi...

buldum seni...seni buldum...




remzihan