zorla bırakıldığım bir zamanın
en karanlık mutsuzluğundayım,
ya sabah olmazsa,
ya doğmazsan odama,
ve konuşmaya devam ederse bu hain gece,
ya girmezsen gönlüme...

baygınken morga atılmış bir durum içindeyim,
yalnızlığı paylaştığım ’ben’ler artıyor bir bir,
arttıkça azalıyorum,azaldıkça mutsuz...


çilesiz her surada tüküresim var,
mutluluğa hamile yürekleri korkutup
düşük yaptırasım var,
anem kızarsa kızsın,
onu da korkutsalardı keşke...


hayatın doğarken reşit olan,
ve üvey muamelesi gören bir çocuğuyum,
popom yerine kalbime vurmuş ebem,
ebeme küfredesim var...


kabul olmayan ve seni anan
onca duama rağmen ezanlar okunurken
son ses müzik dinleyesim var...


cennetin bildiğim şifresini
üç kez yanlış girip bloke ettiresim
ve üstelik kendi yerime başka bir ölüyü
cehenneme itesim var...


evet;


zorla bırakıldığım bir karanlığın
en mutsuz yerindeyim...


içimdeki her şeyi tek kelimeyle duyurasım var,
aksinde ne merhamet kalır ben de ne de ar...


dinle;
boşalacak ruhuma demesinler ruhu kel,
bırak elindekileri ’gel’...


SELİM YILMAZ