10
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1479
Okunma

sensizliğin hiç dinmeyen yankısı bu,
gözlerimden sızıyor ter ter,
ve boşluğuna vurulan bir aşkın,
hala can çekişiyle dolu bu yer...
ucu katlı bir seccade,
başı kalbine dönük...
yarısı senle yarısı gözyaşımla dolu
avuçlarımı uzatınca sana,
penceremden ölülerin o hiç dinmeyen namesi eser,
artık,sensizliğin varlığına denk düşemeyeceği kadar
daraldı bu yer....
ensesine vurulmuş hatıralardan kaçırdım elimi,
babamın azarlayışları sırasında unuttuğu gibi,
sende unuttun beni...
sonbaharda ihtiyar bir yaprak gibi ölürdüm
sevseydin eğer...üzgünüm,
dilsizin körle anlaşması gibi
imkansızlaştı bu yer...
SELİM YILMAZ
5.0
100% (7)