0
Yorum
13
Beğeni
5,0
Puan
207
Okunma
Dağlarım kalabalık.
Kar sis, yağmur güneş, dolu dolu bulut.
Eylül gelmiş ve ben onda değilim,
Mekandan gayrı, zamandan ayrı
Bu takvimden değilim.
Şubat yanıyorum, soğuğum,
Dokunup dokunup kaçıyorum
Buz tutan sokak direklerine
ve camlara,
Bir parça leşini bırakıyorum tenimin,
Orada pişecek, düşecek,
Hangi kurda köpeğe nimet,
Elbet bilirim kimler üşüşecek...
Şubat yanığından düşüyor kirpiklerim,
Sen de kirpiklerimden,
Senin ruhun bana kalu beladan değil.
Darmadağınığım,
Dağınık olamayacak kadar dardayım,
Yeryüzü kabri olmuş gözümün,
gönlümün, ömrümün.
Bu bir insan eli değil, insan değilsin.
Bu bir hüküm değil, hakim değilsin.
Neyin öcüdür bu ki artık öcüsün,
Sanki cennetimin cehenneme göçüsün...
Yaşıyor gibisin, ama ölüsün...
_selim
5.0
100% (2)
