9
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
952
Okunma
çok eskidendi gülüşlerim.
hatırlamıyorum şen kahkahalı seslerimi.
evimin zili ,sen çalardı, on yıl önce...
terliklerin hep hazırdı kapı girişinde,
yalanlara sarılmazdık geceleri,
saadetin yeri hazırdı salondaki koltukta,
sevişmelerin teri, susatırdı...
gülümsün, bebeğim derken,
nasıl da kıkırdardı yüreğim.
şimdilerde zor yaşıyorum.
bir ömre ne çok hayat sığdırmışım.
resimlere bakıp sayıyorum...
sırtın soğuk,
yüzüm donuk,
sırıtmalarım aynada bana bakıyor.
gözlerimin içinde ateş böcekleri sönmüş,
her doğan gün, gece...
ne kaldı ki geriye.
heyecanımı dut ağacına astım...
misketlerimi komşu çocuğuna bıraktım...
şiirlerimde hüzne asılı kaldım.
eninde sonunda mavi saracak beni,
az kaldı biliyorum...
Cevap Yaz