içi geçmiş ampul vakti gecenin
yakamoz yutarken içimdeki açlık
sahil soğuk
tekil barınan bir bankı sobeledim
denizi çekmiş burnumun
çektikçe içime eğreti dünleri
burnumdan gelen
dumanla karışık...

zaten hiç içime sığmadın ki...



panayırlar yüzüyor denizde
karşıdan suya caka satıyor uyumayan bitişik kent neonları
üzerime düşüyor sanki tüm yüksek binalar
tepemde şaki şehir kargaları
suskunluk kana ,kana banarken tuzuna,yağına
mertçe ayrılık havası çalıyor o çok bildik
vazoda boynu eğik,üç beş forsa çiçek
ve çokça da...

yağıyorsun üzerime doludizgin
düşler uçuşuyor rüzgâra yenik
yüzümde şakıyan yalancı bir müsterihlik
bulutlar desen ekose
yüzüm desensiz...

yanaş yanıma hadi itiraf!
bak! kimseler yok
yalana da gerek...
aslında yüzümde senli acılar
aslın yüzümde
aslı, yüzümde
yüz sen...




bir fark düşüyor sadece gözlerimden, arttıkça ürpertim
başım ,beynim patlıyor ,su dolmuş kraterlerim
evet ,yine en ç e k i c i saatin
hep bu zamanlarda üryanlardan analar biriktiririm
batıyorum,sağır umurlarının dibine sere serpe
yine hükmünü tanımaz kahır halim depreşti
ne olacaksa olsun artık
farketmesen de farketmez gibi işte...

farketmesen de farketmez
farketmesen de
farketme sen
farketme
farket
fark
sen...

eksilen yine ben...








ToprağınSesi