Hayır söyleme
bırak bu şarkıda öyle kalsın
hiç söylenmemiş gibi...
ki mırıldadığın bütün sözler bile
yorgun bir devrimcinin sözleri gibi
hücreleri dövmekte yalnızca

sus söyleme
bu şehir alışkın değil
her an, köşe başlarına pusu atılır yine
dilin söylediğine değil ama
sözlerin anlaşılamamazlığından...

ne olur söyleme
bırak bir çoban uyutsun kavalıyla
bütün kaldırımları
ki artık hiç bir şarkı dile getirmiyor yüreğin akışını

söyleme
ki günü geldiğinde
bir ülküsü olan bile
çelişmedi mi kendi diliyle ?

peki,
şimdi sen söylersen
şehir yeniden ayaklanmaz mı ?
ihanet, bu kadar kolay dillenirken üstelik

ama ille de söyleceksen
dilini tutamayıp
bütün dillerde söyle...
ki her kez dinlesin
olmuyor değil mi ?
her telden...
biliyordum, biliyordumda anlamıyorlar işte...

hadi neyse, söyle...
gayrı tutamam artık seni
"zaten, her (dil) kendi türküsünü söylemek için
yaratılmamışmıydı ? "

en büyük ahmaklıkları da
"bir Karga’yı kafese koyup
Bülbül gibi ötmesini beklemekti..."

ama olmadı işte...
olmadı.