bak işte orda
kim tutar seni koçum
koş ve çoş
vesveseleriyle başının etini yiyen
çığırkanlığı susmak bilmeyen bir nefs..
nefse köle olmuş bir ben yada sen..
dalıp giden ufuklara bakışlar
koca bir gemi gibi hisseden benlik
geçmez aklından sendelemek
batmayı düşünmez bile...
kurar hayalleri
zaptedmeye
ışıltılı sahilleri..
daha bi çoşku dolar yüreğin
kabaran yelkenler gibi
hızın az sanarsın
yüklenirsin çarklara
yaklaştıkça parıltılara
mesafeler azala gelir
uzatsan elini tutacak gibi
ama,,fakat,, lakin...
bir türlü kavuşamaz benliğin
hayallerin asılı kalır gökyüzünde
uzattıkça elini hırsla
azalan mesafeler bitmez
kaybolur düşünmeler akla gerek yoktur artık
gözü dönmüşce son bir defa daha asılırsın çarklara
bir daha
bir daha..
ama nafile
geri dönüp bakarsın
aldığın arpa boyu bir yol
kararsız kalırsın azalır çoşku
dönemezsin geri girdabın o anlardır senin
gözünü bürüyen hırs kayboldukça
farkına varırsın yavaş yavaş
ceviz kabuğu olduğunun
okyanus gibi hayatın ortasında...