Dağda izi kalmadı yağmurun
Sade sedası duyuldu inceden
Gün ışığı dal arasından görününce
Yosun yeşiline vurdu parıltısı
Sabah yağmuru yıkadı tozunu gecenin
Dağın çatısını kaplayan bozkırın
Bir bardak şarabını içmeden hayatın
Yüzsüz bir bulut karşılıyor akşamı

Nereye gittiğini sordum bu yolun?
İstediği mi bulmaya dedi
Dur durağı yoktu gri bulautların
Vedalaştık dağların ardından
Gecenin karanlığın da ,
bakıyordum arkasından

Dünya işleri artık umrumda bile değildi
Ay çıkıp ürkütünce kırlangıçları
Kış rüzgârına döndüm arkamı
Hazan yaprakları savruluyor dört bir yana
Keder şakaklarıma kırağ çalıyor
Sonbahar’ın özgün misafiriyim
Ve türkülerim kabartıyor toprağımı

Bir amazon ruhu bedenimi kırbaçlıyor
Haykıra haykıra bağırmak istiyorum
Her sözcük yalan,her aşk çalıntı

Ufak bir kız diz çökmüş yüreğime yalvarıyor
Gitme ne olur bırakma beni
Vurulup vurulup devrilmemek bu olsa gerek
Sesim yetişmiyor muhabbet otağlarına
Sağanak halinde yağıyor vefasızlık
Kirli bir kaç adam kemikte hançer döndürüyor
Her geçen yılda bir kandil söndürüyor umutlar

Gri mavi gökyüzü denize yakamoz vurunca
Gözümden akan damlalar çarpıyor kıyıya
Avuçlarım da çoğalıyor yeryüzü
Gözlerim de,değişen yozlaşan insanların izi
Üstümde üşüyen yüreğimin örtüsü
Yumuyorum gözlerimi,
Ruhuna ulaşamadığım bu dünya’ya