Mor dağların Maral’ı mor dağlarda gezerken
Avcı gördü Maral’ı pusu kurdu yol bekler
Maral mahzun çaresiz etrafını süzerken
Avcı çıktı pusudan sadağından ok ekler

Maral ah çekti birden titredi döndü durdu
Avcı vurdu Maral’ı figânından dağ inler
Maral bahtı karalı dağlardır onun yurdu
Avcı gözleri yaşlı sustu Maral’ı dinler

Maral bakar uzaktan niye vurdun der gibi
Avcının çektiği ok dönüp avcıyı gez’ler
Maralın bakışları yorgun bir seher gibi
Avcı yanar gözlerden Maral’dan gözün gizler

Maralın gözyaşları kurşunlardanda beter
Avcıyı taşıyamaz çile yorgunu dizler
Maral seker dağlardan acısı ona yeter
Avcı şimdi Maral’ı daha daha’da özler

Maral gönlü yaralı avcıya gönül koymuş
Avcı figân ediyor kırılaydı bu el’ler
Maral dağlar aşarken avcının ah’ın duymuş
Avcı derki Maralım sensiz haram bu iller

Mor dağların Maral’ı bekler bağrı yaralı
Avcının yüreği kan,gönlüne çöker güzler
Maral avcıyı anlar o bir bahtı karalı
Avcı düşer dağlara feryada döner sözler

Mor dağların Maral’ı severmiş can taşını
Avcının yollarından açılmış dağ ve düzler
Maral meğer dağlarda saklarmış gözyaşını
Avcının yüreği kan kahır vurgunu yüzler

Maral’ın sinesinden akan kanları dinmiş
Avcı’nın dillerinden can olup akmış sözler
Maral’ın gözlerinden sürmeleri silinmiş
Avcı yanar tutuşur ateş yangını gözler

Makberî - Ahmet AKKOYUN...
...................................................
Gâhi Leyla Gâhi Mecanun öyle ya her aşığın bir ahı vardır ha maral ve avcı ha Leyla ile Mecnun.....Saygılarımla