Gece siyahı ağlatır beni.
Çünkü oda çaresizdir.
Karanlık…
Etrafta kimseler yok..
Tıpkı benim yalnızlığım gibi!
Sensizken karamsarlığa düşüp karanlık bir sevdam gibi.
Gece, aşkı kör eden,
Sevgiyi gönülden alı koyandır.
Dışarıyı izliyorum şuanda penceremden.
Bakıyorum ki yine yalnızım.
Gecenin sessizliğiyle haykırıyorum
Ama duymuyorsun ki birtanem.
Ne yapayım! !
Sensizken ağlayım mı?
Yoksa ağlamakla kalmayıp,
Fani dünyadan kara toprağa göç mü edeyim? ?
Eğer sevgimse seni bu kadar rahatsız eden,
Her şeye özürüm vardır ama kusura bakma birtanem
Sevgim hakkında özrü kabul edemem!
Sevgim gece gibidir.
Anlatılamaz.. Görülmez
Derindir çıkmaz..!
Sen belki beni hiç sevmedin,
Ama gece bile beni karanlığıyla yalnız bırakmadı.
Ağlasam bile bana gözyaşlarımla arkadaş oldu.
Ama sen bana gözyaşını bile akıtmadın
Tek damlacık dahi olsa esirgedin benden!
Ne yaptım bu kadar?
Seni benden bu kadar soğutacak ne yanlışım oldu bilemem ama
Gecenin karanlığında yaşayan sevgim sonsuzdur!
Ve unutmaki seni her zaman gece gibi gizli yerde saklar.
Seni her zaman bekler.
Ve gözlerimin yaşlarıyla birlikte sana haykırır..
NE OLUR GERİ DÖN BİRTANEM! !