Ruhum öyle ince iplikle tutunuyor ki hayata
Korkuyorum birinin dokunması ile savrulacağım.
Bilirim umutsuzluk yakışmaz Müslümana
Lakin bir nahiyeden bakılınca, kahkahalara boğulmuş bedenim
Diğer nahiyeden bakılınca, hayata öyle yada böyle tutunmaya çalışan ruhum…

Sahi ne yapmalıyım her saniye mutlu olmak için?
Yapacak bir şey yok mu,
Yok mu her daim mutluluk?
Veya mutluluk varda
Onu yakalama yolundan mı bihaberim?

Bir mülâhaza etmek isterim
Sakın anlaşılmasın ki isyan ederim,
Bilhassa ruhum mutlu bir şekilde ibadet etme peşindedir
O yüzdendir mutluluk arayışım.
Üzüntülere elbet eyvallah ederim,
Bilirim onlar cennet yolundaki dikenlerdir
Ulaşmak için cennete, yürek yakan misallerdir.

Bana dersen ki Rabbim;
“Senin imtihanındır bu
Budur cennete girebilmenin tek yolu.
Sıkıntılara eyvallah demez isen,
Kazanamazsın imtihanı.”
O zaman işte dikenler gül oluverir her daim gözümde.
Ne bir adım daha atmak isterim mutluluğa
Ne de bir adım geri atmak isterim üzüntümden.
Dikenler cennet yolumun süsü olur mütemadiyen,
Ve koşarım hep visal-i güne heyecanla, of demeden...

Sevde Aydın