0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1291
Okunma
Emeklidir amcam.
Ağlar, sabah akşam.
Der:
Cebimde kalsa,
Maaştan bir lira,
Dişimi kırcam.
Hanımının ismi,
Neriman.
Adını duyunca,
Der: aman...
O emekli.
Nasıl becerir,
Üç kuruşla geçinmeyi,
Belki de kaderine,
Borçlu bu yeteneğini.
Çok şükür cebinden,
Eksik etmezler akrebi.
Bazen dalar gider.
Kim bilir canı neler ister.
Her gün rastlıyorum,
Yolda.
Ekmeği yine koynunda,
Hoştur sohbeti.
Boştur sepeti.
Adı üstünde emekli.
Şanslıydı.
Cenazesini bile.
Bizim mahalle.
Defnetti.
Nefesi üstünde,
Bu memlekette emekli.
Yaşamak için,
Geçim dünyasının,
En nadide hünerini sergiledi…
13.10.2010
Orhan OYANIK
