Nereye koşar durur böyle bu kötürüm dünya
Hangi rüzgâra kapılmış gider acep insanlık
Sağanak günahlarla yıkanırken el ve yüzler
Her gün başka bir zulmete çağırırken sözler
Ve her şey yaşanırken bir anlık hevesle
Kimi kârdayım sanır gününü gün etmekle

Yalancı güneşler pençesini germiş
Hapsetmiş ne varsa kendine bakan
Efsunlanmış bedenler döner durur ha bire
Batar boğazına kadar pisliğe kire
Bağırır bir ses “Kan temizler ancak bu kiri, kan”
“Bu adam ermiş” der birkaç şaşkın hep bir ağızdan

Geceler gemi almış azıya dörtnala çıkar bulutlara
Değirmenler sabır öğütür granit taşlardan ince ince
Bir şair ümitsizce son sözlerini karalarken
Bir ozan yaktığı ağıda ezgiler sıralarken
İşte o an bir beyaz düşünce karanlığa düşüverir
Ve kimileri kan uykularından birden uyanıverir

Düşmez zamanın şarkısı rüzgârların dilinden
Avaz avaz söyler bütün kainat dinlemese de sağırlar
En ufak ışık huzmesi kamaştırır yarasa gözleri
Ve kırılırken korkudan ihtiyar zamanın dizleri
Her şeye inat sırası gelenler bir misafir ağırlar hanelerinde
Giderler bir sonsuza doğru bu misafirin eli ellerinde

Bilirler ki asla dönmek yoktur bu yoldan geriye
Göçmen kuşlar gibi kanat çırparlar daha da ileriye

11.10.2010 / 13:25 Çorum