GENÇLİĞİN DİYETİ...

Yıllar, bana geri verin, aldığınız ne varsa...
Geç te olsa anladım ben, gençliğin kıymetini!
Ne kâşaneler isterim, ne apartman ne arsa;
Acep nasıl öderim ben, gençliğin diyetini?

Gençlik sevdaları başka, o aşkları hiç deşme!
Hani içtikçe suyunu, kanılmayan o çeşme?
Yıllar, oyununa geldim, benimle cebelleşme!
Acep nasıl öderim ben gençliğin diyetini?

Uzandım mı sanırdım ki, bulutları çekerim!
Güneş, ay ve yıldızların, ciğerini sökerim!
Şimdi geçen o yıllara, ne ağıtlar dökerim;
Acep nasıl öderim ben gençliğin diyetini?

Budansa tüm elim kolum, gelir mi o yıllarım?
Tekrar o güzel mâziye döner mi hiç yollarım?
Gençlik varken yaşlılığı gelmez diye bellerim;
Acep nasıl öderim ben gençliğin diyetini?

CEVAP :

Nasıl öderim diyerek, düşünmene gerek yok!
Gençliğinin diyeti şu, saçlardaki aklardır...
Maziye hep bakıp bakıp, üzülmene gerek yok!
Diyetinin göstergesi, biten basamaklardır...

Yüzünü bir hatırla sen, bir tek çizik var mıydı?
Nasıl nefes alıyordun, böylesine dar mıydı?
Yardan ve bayırdan aşmak hiç bu kadar zor muydu?
Diyetinin göstergesi, bu zor yaşamaklardır...

Gençliğinin o kudreti, demir dağlar oyardı!
Küçücük bir fısıltıyı, kulakların duyardı!
Karıncayı da görürdün, gözlerinde fer vardı!
Diyetinin göstergesi, sessiz ağlamaklardır...

Antalya-2008
Halil Şakir Taşçıoğlu