varsa içinde hala körüğü alttan pompalanan bir öfke
bir ozanın sazına ver yüreğini, onu dinle önce
sonra sıra sana gelsin istediğini söylersin gönlünce.
uzaktaki sevgililer ve ölüp gidenler üzerine
ve insanlık, içinden başka ne gelirse insanlığının
söylersin onları da o zaman, dilinin döndüğünce.

sonra sazını asarsın odanın kireç badanalı duvarına
ilk öğrendiğin türkünün sözlerini yazarsın yanına
kurşunun yerini kurşun kalem almıştır artık iç cebinde.
ve yeni tattığın bir başka heyecan, göz kırpar yüreğinde
göreceksin bak düşlerinin rengi birden nasıl değişecek
ilk yarınında yeni kimliğinle, güneş üzerine nasıl dökülecek.

gülümseyerek uyanacaksın belki farkında bile olmadan
çocukluğunu arayacaksın yanı başında yüzünde çiller olan
ve içerden demli çay kokusu gibi sıcaklığı gelen bir kadın.
işte güzel insan sana anlatılan bunlardı, hiç anlamadığın
yaşamasını bilmek, bunu düşün, bir insanı öldürmeden önce
kaldıysa içinde hala körüğü alttan pompalanan bir öfke.


Cevat Çeştepe

eski tarihli bir çalışma ...