Şubatın ortasında denize dalar gibi
Titrek bedenim.
Aslında,
Sen nasılsan öyleyim işte
Gün ışıkları sızıyor
Ebruli gecelerimin üzerine
Gittikçe az üzüyor beni yalnızlık

Kokunu anımsatan
Çiçek tozlarını süpürüyorum
Penceremin pervazından
Us’um ram,
Us’um kabahatinden büyük
Yüreğimse…viran
Bilemeyeceğin kadar

Kirpiğimde biriken
Her katre tuzu içirmek istiyorum
Özlemini kuruttuğum güllere
Acısını kanatıp, irinli yaralarının
Kötürüm bacaklarımın koltuk değneklerini
Savurmak denizlere

Ayalarımla kazıyıp mabedimi,
Saçımın telini uzatmak güneşe
Sıfırla başlayan takvimlere
Lila divit uçlarından
Şiirler karalamak
Kifayetsiz sözcüklere inat

Gevrek simit tadında
Ve yanında ince belli bardakta
İkindiler demlemek
Uzun bıyıklı tavşan uçurtmaları salarken
Göğün Tanrı’ya yakın yönüne
Başımı çevirip yanan ne varsa dünlerimde

Korlarına
Ve tüm korkularıma adios demek

Adios !


Çiğdem Parlayüksel