bir günün daha geçtiğini farkederken ben amaçsızca...

gücüm kalmıyor artık dışarıdaki varlıklarla uğraşmaya

bir umursamazlık bir kendine çekilmişlik var ki bende

kendimi bulamıyorum artık bu karmaşa da

belki bi an olsun rahatlarım diye yazıyorum işte şimdi de

...



bildiğim herşeyden ve herkesten uzaktayım şimdi...

üzerime yağan yağmura inat yürüyorum amaçsızca

düşünmekte gelmiyor içimden...

uzaklaşmak istiyorum sadece en yakınlarımdan bile...

gitmek geliyor içimdenn,sığınmak geliyor bi yerlere

kimseyi umursamadan yaşamak sadece..

yokolmak geliyor..kaybolmak .!

nedenini sonucunu düşünmeden sevmek geliyor..

içine içine bakılan gözlerimi kapatmak geliyor sonsuzluğa

ağlamak geliyor taa derinden bi daha susmama pahasına..

bi uçurumdayım şimdi...

çaresizim..tam kıyıdayım işte

savursam diyorum kendimi boşluğa

kurtarsam kendimi bu kocaman YALAN’dan..!

insan denilen varlıkların sahteliğinden,

gözünü kan bürümüş riyakarcılardan...

en iyi dostum olan gölgemden bile sıyırsam kendimi

yeni doğacak güne umut etmeye takatim kalmıyo artık...

yaşamak zorunda olduğum ne var,

ben de BEN’den ötürü başka ne var..?

ÖLMEK GELİYO BUGÜN İÇİMDEN ARKAMDA BIRAKTIKLARIM OLMASA...