Beni mecnun eyleyen bir güzelin izinde,
Deli-divane olan, garip bir yüreğim var…
Kaldım mahzun hâllerde yalnızlık denizinde,
Sığınacak ne koyum, ne de mendireğim var…

Ne sevmekten vazgeçer, ne cefadan usanır,
Ne Yaradan’dan korkar, ne kulundan utanır…
Bilmem ki sevgili yâr, beni Ferhat mı sanır,
Lakin benim ne gücüm, ne kazma-küreğim var…

Yârin nazını kırmak, ne kadar zormuş meğer
Nice yıldır figanım, etmiyor hiçbir değer…
Birkaç nefesçik olsun vuslat haramsa eğer,
Şu üç günlük dünyada benim ne gereğim var…

Rüzgârlara tutulur üstümdeki bulutlar,
Sanki keser yağmuru kalbimdeki hudutlar.
Başka bahara kalır açmak için umutlar,
Muhabbet bahçesinde bitmeyen kurağım var…

Kara bahtlı bir kulum, zaten ben ta ezelden,
Her kemlik beni bulur, nasibim yok güzelden…
Bahta sitemden gayrı hiçbir şey gelmez elden,
Şeyda bülbül misali çilede süreğim var…

Zor rastlanır böylesi bir çilenin eşine,
Boş verdirdi dünyanın uğraşına işine.
Takılmışım neyleyim, bir hayalin peşine,
Ne gündüzüm ne gecem ne molam-durağım var…

Korkarım, ümitlerim perde perde solacak,
Göz yolda, kulak seste vakit akşam olacak.
Son nefesime kadar bende baki kalacak,
Yüreğimde elemim, saçımda kırağım var…

Veli BOSTANCI