kara tren geçer bir şehirden
kara dumanları çığlıklara karışır
kater kater yüklenirken içli sevdalar
beyaz mendillerde hüzün kokar
garip bir yürek yanar bakışlarda
al yanaklardan yağmur iner dudaklara
kadere küskünlük başlar uçan turnalarda...

kimbilir kaç mevsim geçecek dönüşlere
fırtınalar kasırgalara dönüşecek
baharlar bile güz mevsimlerine asılı kalacak
dönüşü olmayan sevdanın ayrılıklarında
her gün zifiri karanlıklarda yarınları bekleyecek
kor ateşlerde bırakılan şu yürek
ayazımsı düşlerin hücrelerinde kalırken
kahırlı günleri saymakla tükenecek...

haydarpaşa garı mahşer yeri
kırmızı karanfiller avuç içlerinde saklı
hıçkırıklarım gırtlak arası
gitti gidecek saniyelerin tükenişinde
direnemiyorum artık yanıbaşımdan ötelere gidişine
ben nasıl sayarım sensizlikleri bu koca şehir de
yeşerttiğim bahçemdeki bu sevdanı
hüzünlerime bırakıp gidişine kışlara dönerim ben
her güne bakışlarım , dönüşüne olacak sevgilim...


Bahar Tülay Kıran