Bekleme diyemiyorum

günlerdir soluyorum seni ekrana dalmış
Kirpiklerimle çiziyorum resmini
Beklenilen bir kuğusun sanki
çölleşmişliğime su taşıyacak olan..
uçacakmışın gibi ayakların yerden kesilmiş..
kavuşmadan denizsiz sahillere
Beyaz tüllere gizlenmiş çizgilerinle
apansız kayboluyorsun güneşin solduğu yerde..

Arıyorum !
bakır telin ucundaki sese tutunmuşum
Salsan düşeceğim geldiğim o kara kızıl yere..

Aramak boşuna diyorum dönmeyeceğim gerilere
Varoşlarından sökülmüş eteği yanık o şehire
Satılacak ne varsa tüketilmiş
tezgahtaki o mahşere
Dönmeyeceğim diyorum
korkunun hükümranlığıyla büyütülmüşlere
dönmeyeceğim diyorum kelepçeleri pasta unutulmuş gecelere
dönmeyeceğim diyorum
aldatılmışların kapandığı o cüzzamlı kalelere

dönersem kendi etrefımda fır döneceğim
güneye asılmışlığımdaki meczupluğumla
döneceğim
umarsız bir sufi aymazlığımda alevileşeceğim
dönersem diyorum kendimde seni bulmaya
bir çocuk heyecanıyla sesin olmaya
sana döneceğim

bekle diyemem
ama
buz kokan yosunlu sahilde
simitçi tablalarındaki susam taneleriyle
dönerim bir sabah kahveci çırağının yanık sesinde
sesine karışmak üzere
bir ıslık gibi başı dik umud dolu!
seviyorum diyebilmek cesaretini kuşanmışların
dünyaya boşvermişliğiyle
ölümüne bir sevda etrafında dönebilmek istemiyle
açlığa ferman okuyanların kahredici dövüşünde
bir lokma bir hırka dönerim sana diyorum..

bekleme beni istersen
terkedilmiş otobüs duraklarının yanlızlığında
iskeleye sığınan halat düğümünde
sinema kapılarının terkedilmişliğinde
bekleme, bu yaz yeşil çama ayaz vurmuş
kozalar ayaklarda
sevdada tütün kokusu
kan durmuş damarda
kalbin atışı gizli kaldırımlarda..

Ve ben sana öylesine koşacağım ki bir bilsen
nazlanan hazal bekletilmişliğinde
bekleyeni olmayanların tükenmişliğinde
inadına geleceğim
gölgeme sarılıp sana ineceğim..

görüyorsunya
kuğu kanatlarina takılı rüzgar tanrıçam
bekleme diyemiyorum sana
bunca yıl bekletilmişliğimle..


Volkan kemal
17. Şubat.2006