/sen saçlarını düşürdükçe bakışlarına
ben iflah olmaz düşler kuruyordum
biri bir rüya görse
uykusuna girip hep seni soruyordum/

saçlarına rüzgar dokunsa
doğuda bir adamın yüreğine nazarın değiyordu
uzak yerlere düş açıyordu kıl çadırlarda göçebe kelebekler
yasadışıydı oyunları idamlık çocukların
ve
bezden anneler yapıyordu öksüz bebekler...

/sen saçlarını düşürdükçe bakışlarına
ben iflah olmaz düşler kuruyordum
sen ne zaman bir rüya görsen
uykuna girip kendimi vuruyordum.../

her yer bulaşıyordu üstüne adamların
kirliydi ceketlerin iç cebindeki hatıralar,
yollarını gözlüyordu oğullarının
baktıkları dağlara benzeyen anneler
ve keder;
Batman’da hayallerini asan bir kızın kaderine yazılıyordu...

/sen saçlarını düşürdükçe bakışlarına
bakışlarında ben ölüyordum
ayaklanırken yüreğimde bir halk
halkımı da kendimi de öldürüyordum.../

artık saçlarına gömülmüş yasak bir türküdür bu kent

oysa tanıdığım tek özgür şehirdi
nüfus:1
rakım:1.77