Donmuş bir beden olu verir, gönül kırgınlığı
Çözülmesi bile mümkün değil
Yürek param parça, haykırmakta
Elden gelen; bir çare de hiçte yoktur, elde değil
Yıkılı verirsin ve kalırsın hayallerin bağrın da

Nedenler kalbinin hissinde, hicranına göre sıralanır
Yetim bir çocuk gibi sızlanır

Ellerin kalıverir, kör bağrın da
İçinden boğazına sancılar düğümlenir, kahrın ayazında
İsyan edersin, davranışlarının gök gürlemesine
Kalıverirsin, kendi yaşın da
Öylemesine

Sorgular başlar nedenler de, hiçler sıralanırlar
Pişmanlıklar pişer, bir birinin karşında
Boğumlanır bir acı yüreğin de patlarcasına
Kıpkırmızılar, utanırlar
Kopmalar başlar
Ayrılıklar haykırır, küskün gönül bağında
Hırs bürür, tümden girerde bedeni
Anlaşılmaz olur, kırgınlığın nedeni

Sesler kulaktan beyne sıçrar, öfkenin kudurukluğun da
Gurur ve kibir sarar, her bir yanından
Çıldırırsın
Çırpınırsın
Kıskançlıklar boğar durur insanı
Kükrer haykırırsın
İnsan aklına bile sahip çıkamaz
Geçilmez bir yolun ağzıdır, sokaklar hepten çıkmaz
Ağlamak istersin, gözlerin isyan da bir türlü ağlamaz
Ruh deliren bir yaramaz

Sevgi ve aşk kör bir kuyu dibinde, ulaşılamaz da
Kararır dünya hiçbir şeyin de, değeri kalmaz da
Yaramaz bir çocuk gibidir gönül bir türlü söz anlamaz
Hırs ve öfke de durulmaz
Yaşam suyun kesilir, nefes bile alınamaz da

Bir af;
Çeki versek ya
Allah’ın güzelliğini de, bir akla getiriversek ya

Sor, bir dönüp de kendine;
Bu hırs bu çılgın öfkeler de ne?
Kimseye kalmayan bu sahte ve yalancı bir dünyaya
Yüreğimizi, kökünden söküşte götüren
Bu bitiklik de, nedir ya?

Kızman ne?
Öfken kime?
Sende ki, bu hırs da ne?
Vuruverirsin, ayağına baltayı hani!
Kibir gurur da neye?
Soluğundan çıkan, kızgın lavlar da hiç eksilmez yani
Bir toprak altında; çürüyüp de gideceğini, bile bilmemen de ne?
Cakan da neye?

Ölürsün değilmi; hak ve batılı, birbirinden ayırmaya
Alçak gönüllülüğe sığınıp, amelin güzelliğinde ayılmaya…

(29.09.2010)AZAP…