Apak kaygısız bir günün de!
Çaresizliğin ızdıraplı kördüğümüne, hainlikle sardığı
Hayattın; kör bir kurşunla vurup da, içten içe yıktığı
Biçare biri hazanıyla çıkıverir, aniden karşına
Girdaplarla çevrili gelir, ansızın korlu yanı başına!

Senden son bir umutla “SON KEZ HAYKIRIŞTA” yardımını
İster de!
Hem de!
Önün de!
Ölümle burun buruna!

Mecalsiz ve umutsuz çöker;
Duygu bağının çaresizliğinde, son bam teliyle oturur karşına
Gözlerinde nem
Beyninde çakar birçok istem
Yalvarır da durur, hiç düşünmeden
Uzatırsın pembe düşlerini, önünü bile görmeden içten
Şefkat dolu elini saf ve acıma duygusu dolu hislerle
Çırpınırsın kurtarmaya safça, tüm gücünle habersizce
Kim bilir?
Nelerin ve neyin bedellerinin, başına yıkılması pahasına



Girdabın ortasından, tutarak çekip de çıkarırsın
Bin bir acılar içinde ve türlü emeklerle
Bir takım avantajlarını; yok yere kaybetme pahasına
Tüm gücünle asılaraktan, kurtarırsın

Sana, kul köle olmuş gibidir
Hiç mi hiçte ayrılmaz, kopmaz da yanından
Başı eğik tüm minnetleriyle, eğilir saygıdan
Ayakta durması, hayatın zül tufanında tutunabilmesi için
Yardımlar edersin, hiçbir şey esirgemezsin
Beslersin, koruyup da gözetirsin
Kaybetmek pahasına da olsa varını yoğunu
Biriktirilmiş; atiye ait yaşanacak tüm umutlarını

Ayılır kendine geliverir, kalkar silkinerek
Yürümeye de başlar
Bu hayatta, son hızla yoluna yürürde birden
Ama bir türlü firen yapamaz
Arkasına bile bakmaz
Hızla uzaklaşıverir
Seni artık, hiç mi hiçte görmez tanımaz
Emeğine ve çabalarına bile aldırmaz

Heyhat dersin!
Ben kendime ne yaptım ki, düşünemedim?
Kalıverdim
Ortalığın, tam da orta yerinde bile diyemezsin

Bu sefer de, sen kalıverirsin biçare biçimde ve ararsın
Ellerini uzatıverirsin, yıkık bir bedenle ve yaşlı gözlerle
Bakarsın; yıkık bin bir hayretlerle!
Delirircesine, açık fal taşı gibi gözlerle!

Çıldırmak içten bile değil
Şuursuzca koşarsın, sağa ve sola
Garip ve ortada bon boş kalmış ellerle
Bir anlayanı, bir seveni bulabilmek için
Ararsın yürekte ki, korlaşmış yüreğin tüm acılarıyla
Bir tek cana da; sen muhtaçsındır artık, kendi elinle
Tek de olsa!
Heyhatlar la!
Başlarsın aşağıya, tepetaklak inmeye
Bu kez de; sen ararsın artık, elini tutan bir dost dilenmeye

(01.10.2010)AZAP…