Uzun süren kuraklıktan sonra
Günlerdir içime yağmur yağıyor
Tenimde sonbaharı hissettiren serin bir ıslaklık var
Gözlerimdeki gölde göveren kirpiklerim
Hani ; Rahmet’in kutsallığından utanmasalar
Nerdeyse ‘’Dur artık yeter !... ‘’ diyecek kadar yorgun
Gece çırılçıplak
Gece kâbus gibi karanlık
Belimi bükecek kadar, uzun bu gece.
Ruhum ateş çemberini kırdığından beri,
Yanık kokusuyla nicedir yollarda
Sabırla kabullenip zamana emanet ettiğim her şey perişan
Yıldızlarla bir türlü barışmayan gönlümün
Bitmeyen bu savaşında
Deprem sonrası birbirini acımasızca kesen çatlaklarımdan sızıyor can.
Şimdi şevkâtle okşadığım her başın isyanı var yüreğimde
Bütün yaşanmışlıkların, bütün pişmanlıkların
Kendi ellerimle un ufak ettiğim zamanlarımın kini
Ve hiç geçmeyecek sandığım bu nefreti
Gözlerindeki menekşe bakışlarına uzanmış
Gamzelerinde açan güller
Bir anda hepsini sildi götürdü…
Şimdi mutlu bir rüyadan uyanmanın
Sıcaklığı var içimde
Yüreğimde garip bir telaş
Sanki bütün karanlık dehlizlerimin kilidi kırılmışta
Kapalı kalan bütün odalarıma dolmuş güneş
Ne hoş,
Her yer aydınlık, her yerde mutlu bir kalabalık
Dudaklarımda şen şakrak kahkaha
Şu baktığım aynalarda
Kadere çelme takıp
Hınzır hınzır gülümseyerek
Hayata göz kırpan
Benim galiba !