...


Gözlerimden çakılmışım çarmığa
Elimi tut ey hiçlik
Hiradan düşmüş bir çocuk
Kundağında kum ve beşik
Bileklerinde kesilmiş bir kitap
Yazısız tarihinde yenilmişiz kendimize
Adın tavaf senin
İçindeki labirenti ilk ben buldum
Yarısı siyah yarısı beyaz bir güldün
Alnından avuçlarına
Kendini asma ağaçları
Eğildim aldım bir ölü kelebeği
Ara sokaklara bir başıma yürüdüm
Jan valjan/Madlen Baba
Bu karanlık topal
Kör bu çığlık
Kendini emziren yokluk



Seni öldüreceğim dedim kendime
Cebimden düştü son mektup
Bir kuş okudu en son
Evimin penceresi
Kuzeyim be çocuk
Soyunsa da güneyinden her sözcük
Sevme kültü/ Hiroşima
Atomların/kibrit su ve cenin
Seni öldüreceğim dedim bir kadına
Unuttu

Ellerini yıkayıp
Uyudu



Odam_
Bütün gece
On adımda bir duvar
Yüzün çarpar be....An
Kemiklerim kırılır içe bata sancı
Bilmeden beklerim
Sağır kapı
Kapatmışım bir resmi yüzüme
Çapraz asılmış bütün gölgeler
Tersten yazılmış bu yazı
Üstü açık dikey bir tabut
Gözleri açık mumya tılsımı
Karartılmışim sönmüş gecenin aylası
Sana sadakatim köpeklikti
Bağırdım uludum/ Ay henüz sübyandı


Sesler arıyordum
Herhangi bir şarkıda
Sezen suçludur
Masa’sın da unuttuğu gözlerimden
Sayıklayan son şiirimdi
Unuttu

Ellerini yıkayıp
Uyudu


Bir ülkenin kıyısında durdum
Islandım yırtıldı uyruğum
Bir kadın buldu sonra beni
Üç mazruf bir kağıt
Suya bıraktı öznemi

Ellerini yıkayıp
Uyudu