Bak şu iki yolun arasında
Gülüm fındık bahcesinin arkasında
Meşe pelidi ağaçlarının altında
Yalnız başına güni Mehmedim

Bir zamanlar yaşardı bu yuvada sekiz can
Bak şimdi şu hale kala kalmış ik tek can
Vallahi dayanabilinmi buna hiç insan
Yalnız başına yaşayan güni mehmedim.

Bir zamanlar ordu kuracak kadardı
Ordusundan şimdilerde kimse kalmadı
Değil ordu bir manga bile kurulamadı
Yalnız haline bir çare güni mehmedim.

Kimseye el açıp muhtaç olmaz o
Bir allah kuluna yan gözle bakmaz o
Yigittir hala kimselerden korkmaz o
Pelitlikte yaşayan güni mehmet`im o

Dert dersen çaresini kendi bulacak
Onun her vaki derdini kim bileck
Hatunundan başka yoktur göz yaşı silecek
Pelitliğin garibi güni mehmedim diyecek

Bayram gelir birikirler bu eve ahali
Olur bu ahalinin başına hemen vali
Birikmiştir evlatlar öpmeye baba eli
Dağalınca millet yine yalnızdır günimehmet

Caresiz devran dönüp durur böyle
Gün olup ağlaya gün olup güle
Yalnız o vardır tek başına pelitlikte
Herkesim sevgilisi güni Mehmedim.

Karakılıçım bunları kızarak yazmadım
Severek seni dizelerimi getirdim dile
Benzetirim seni pelitlikte gonca güle
Pelitliğin gonca gülü güni mehmetim.


Bu şiiri 1986 yılında Kaleme aldım bu tarihte (KARAKILIÇ)soy adını taşıyordum.Sülale soy adı gereği 1993Yılında değiştirdim.
BU şiiride Köyümüzde yalnız yaşayan mehmet(Şimdi rahmetli oldu)Bekci(Lakabı namı değer güni memet)adına yazıp ona itaf ettim.