rüzgar amansızca dalgaları okşar iken
ağaçlar da dallarıyla vedalaşıyor adeta
bir sonbahar akşamı...
ve eşgalim
bütün dağınıklığıyla
eşlik ediyor bu manzaraya
bir şeylerin eksikliğini tamamlayaraktan

az ilerde kavgaya tutuşmuş
iki tinerci
ve ordan hızla geçmek isteyen bir kadın
elinde çantasıyla...
akşam üstüydü
ve henüz hava
tam olarak kararmamıştı

derken bir çığlık koptu
tinerci çocuklar
çantasını kapıp kaçmaya yeltendiler
kadın her ne kadar direndiyse de
vedalaşmaktan başka çaresi yoktu
aramızda baya bi mesafe vardı
sanırım yüz ile ikiyüz metre arası...
her ne kadar koşturduysamda yetişemedim
"ki bende savruktum o an rüzgarın ellerinde..."

sonra oturup üç beş kelimenin belini kırdık
meğer aylığı da çantadaymış
ve üstelik kocası da yatalak
kederli gözlerinden
ay ışığı sönmek üzeriydi
derken kalktı
ve rüzgarla bir oldu saçları
sesi kesilmesiyle adımlarının...

önce düzene
sonrada tinerciye ...
ama doğruya
tinercide bir kurban değilmi...

bir sonbahar akşamı
ve rüzgar
usulca dövüyor
bütün ağaçları dallarıyla
dalgaları da saymasak
dalgaları...

birde eşgalim vardı eşgalim
bütün dağınıklığıyla
sahile vuran...