Maraz-ı aşktan yüzüm, sararmış varak oldu
Giryândan şu gözlerim, kuruyup çorak oldu

Terk-i cân, terk-i zîşân, terk-i cihân ederken
Eyvâh! Cân bu cihânda, cânâna tutsak oldu

Cân teni terketse de ben terk-i cânân etmem
Çûn âlem-i ervâhta, cânânla mîsâk oldu

Bana nasib olmadı, dîdâr-ı yâri görmek
Müjgân-ı cânân göze, ince dal budak oldu

Bîmârım tâ ezelden, cânânı devâ bildim
Gamze-i cânân ise düştüğüm tuzak oldu

Yaralı sîneme yok, hekimlerde bir devâ
Nûş-i dârû vücûda, hemîşe yasak oldu

Mecnûn anlar dediler, ol lisân-ı âşıktan
Leylâ dedi ki bana, o çoktan toprak oldu

Git sür dediler bana, cânânın gözyaşından
Zahm-ı sîneme düşen katreler nemak oldu

Sarayım dedim zahmı, cânânın saçlarıyla
Sineme düşen saçlar, zehirli mızrâk oldu

Dâruşşifâda yattım mecnûnlarla beraber
Ol divâneler bile derdimle dertnâk oldu

Visâlinden kesmişken bütün umutlarımı
Hicrân gecelerinde, hayâller Burâk oldu

Aşk bir marazdır demiş Kanûn’unda İbn Sînâ
Tılsım-ı Aşk rûhuma yegâne tiryâk oldu

Soner Çağatay 19.9.2010

Kelimeler:
Giryân: Ağlamak
Çûn: Çünkü
Didâr: Göz
Müjgân: Kirpik
Hemişe: Devamlı
Bîmâr: Hasta
Zahm-ı sîne: Sine, gönül yarası
Nûş-i dârû: İlaç içmek
Nemak: Tuz
Mecnûn: Deliler
Dertnâk: Dertli
Kanûn: İbn Sina’nın ünlü tıp kitabı
Tiryâk: İlaç