Önce düştü hepsi ki gözlerinden düşen damlalar misali
Sonrası bir sigara içimi gibi kısa ve soluksuz geldi

Önce ankayı vurdular
Sonra
Gecenin mor gemilerine sığınıp
Uzak iklimlere yol aldılar

Uzak dedik biz sonradan isimlere
Ki son kurşunu sıkarken ben alnıma
Namluyu tutan senin ellerindi

Kan damlarken dört duvar odanın en karanlık haline
Mavzer senin nefesindi
Şimdi mağlup bizim bildiğimiz aşkların hepsi
Ve ölümler sıradan
Ölümlüler insan oysa

Ne yeminler bozdum
Ki ben ölümün ve ölümlünün ta kendisi


Geceye sığdıralım madem bu olmuşluğun hepsini
Gözlerimizde uzak vardı bir kere

Sonrasına bir kurşun sıkmalı derken
Bir
Kurşun sıkıldı
Ki önce anka düştü yere kanadında insanın bitmeyen hırsı
Ki sonra çocuklar ölü doğdu
Vasıfsız sevişmelerin ten kokan aşklarından
Bir geceydi oysa hepsi
Bir gecelik sessizliğin
Onlarca sayfalık ismlendirilişi

Gidelim öyleyse
Peki nereye kime
Kimin ateşidir bu uzakta parlayan
Ya kimin avereliğidir bu cesetler

Ben geceleri suskun kıldım artık
Kendim de sustum