Hayâlimde kurduğum, bir şehirdir Atlantis
Taş değildir kubbesi, gözlerindir bilâkis

O gözbebeklerinde, yıldızlar birer rakkâs
Şu dünyayı verseler, etmem onları takas

Duvarları süsleyen, gerçek zümridî elmas
Ancak hayalle mümkün, ona hakikî temas

Merdiven fildişinden, ayağını sertçe bas!
Altınla murassadır, bastığın ipek paspas

Senin için kuruldu, bu hayâlî Atlantis
Kubbesinin altında, sadece sesin âkis

Hayâlini de kıldım bu şehire prenses
Giydiğin elbiseler tek kelimeyle enfes

Lisan-ı hâl kâfidir, sözle iştigâl abes
Yine anlamadınsa aşkımı doğrusu pes

Bir sözle virân oldu, içimdeki Atlantis
Çıkamadım içinden, kaldım ebedî hapis

Yerimi bilmeyecek, ne cinler nede iblis
Etrafımı sardı hep, sis gibi kesif bir his

Akan gözyaşlarım, içimde bir okyanus
Bir dalgayla gömüldü, sulara o Atlantis

Ben kurdum Atlantis’i, senin için prenses
Sense yerle bir ettin, buna şâhittir herkes

Ne bir hayâlim kaldı nede sana bir heves
Atlantis’i kirletme! Zira aşkın mülevves

Aşk deryasında battı, içimdeki Atlantis
Üzerine de çöktü simsiyah, kalın bir sis

Aşkım kayıp bir şehir ve içim bir okyanus
O karabasanlarım, şimdi munîs bir Yunus

Bu şehrin kapısını, açamaz hokus pokus
İster yalvar önümde istersen alkanlar kus

Açmayacağım onu sana ey rûh-i hâbis
Hazinelerim nefîs, fakat o kalbin necîs

Bilir misin aceba aldanmak nasıl bir his?
Bu his hasta ruhumda çıkan habis bir kis

Var mı bu Atlantis’e münasib bir prenses?
Çoğunda sûret güzel; fakat sîret mülevves


Soner Çağatay 16.9.2010
Kelimeler:
Âkis: yansıyan, yankı yapan
Mülevves: Kirli