ben anayım.

nasıl doğar bir bebek

bilirim.

ilk doğum sancıları başlar

giderek sıklaşır,

acılar..



ve

sonra

ölüm-yaşam arasında

ince bir ip gerilir

ve

ana

sendeleyerek

korkarak

feryat ederek

ilerlemeye çalışır

umutla...




zordur doğumlar

en son perdede

ölümü görür insan

kendi benliğinin ölümünü




ve sonra

tüm coşkulardan

sevinçlerden

sevgilerden

acılardan öte

bir bebek doğar...

bir umut.




eril olanlar bilmezler

doğumu..

bu yüzden kolaydır onlarda

çalakalem yazmak

ağza geleni söylemek

oysa dişide

anada

her şey doğumdur.




şiirin

kaygının

sevincin,

her kavganın gürültünün

var ve yok arası her şeyin

bir doğumu vardır

bir sancısı.




daha ince hesaplar yapar

kadın

dakikalar saatler günler boyu

duyarken kıpırtısını yüreğindeki aşkın

hep sorgular beyninde

yüreğinden el verecek aşkı...




bu

en kolay döllenme olsa da

en zor doğum olacağı muhakkak

belki bu cenin

el vermeyecek

gülümsemeyecek

çünkü o aradaki uzun yolu

yürümek

sorgulayarak yürümek gerekecek.




yeni bir acıyı doğurmaktır sevda

karanlık ay ışığı sızmayan odalarda

o iki ışık kaynağı aranır

soluksuz




işte neden uzaklardayım

neden çok uzaklarda kalmayı yeğliyorum

yüreğimdeki sevdadan

anlıyor musun?




06/06/97

İzmir