1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1337
Okunma
ellerimden dökülen, bir avuç kana susamış anıların izleriyse
gözlerimde parıldayan, ihanetin sönmeyen kor aleviyse
kalbim hala, durmadan acıyorsa yıllar akıp giderken büyüyen gölgemden
artakalan zamanların bitmeyen her bir anında,
rüzgarın donuk hüzünlü esintisi, yüzüme çarparken bekliyorsam hep aynı köşede
boş sokaklar selamlıyorlarsa hüzünlerimi, bir ben bir de gün be gün büyüyen gölgemden
seni unutamadığımdan değil,
ihanet ettiğim ruhumun, kaybolan benliğinden af dileyebilecek bir tutam cesareti bulamadığımdandır
bunu öyle bil ey kader....
Cevap Yaz