elveda,
sayısız gülümseyen anılara
gül kokan bembeyaz tenine
başının omzumdaki huzur veren senfonisine
bazen, sebebsiz kahkalarıma
bazen de gözlerimin içindeki sahipsiz mutluluklara
ve dur diyemediğim zamanın anlamına
belkide, tüm hayatıma
elveda

tutamadığım gerçeklerin ellerimdeki izleri
hala yüreğimde sızlıyorken
hala düşündüğüm hayallerimin
kan damlayan anılarımdan betimlendiğini özümleyemezken
elveda diyeceğim tüm karanlıklar
hala beni korkutuyorken
gözlerinin önünden akıp gidiyordur hayatım belkide
bak buna rağmen, yine diyemiyorum sana elveda

belki bir gün
beki yine
ellerim senin kalbinde hayat bulurken
yok olur gider kan damlayan izlerim kimbilir
işte ozaman
karanlıklar alıp götüremez beni diye
işte o an,
haykırırım bende tüm benliğimle
acı veren anılar,
yanlızlıklar,
betimsiz zamanlar,
elveda...

S. Kaan COŞARCAN