ışığına dokunamadığımız, gök bakışlı hayat şurada
kıyımsız gözlerle bekliyor yanı başımızda medeniyetle el ele
adam olmak için tek hamlemiz olmadı potasından geçmeye
ıskalayamadık bile

kendimizi esaretin kazığına zincirleyen zavallı bendeganlardık
bizdik karşılığı, aynalarda tanımak istemediğimiz yüzlerin

uyandıramadık duyularımızı sarhoşluğumuzun rehavetinden
maskelerin altında renk değiştiren suretlerimize saklandık
densizliğimiz çizmelerimizi / vurdumduymazlığımız boyumuzu aştı
gayet müsterih olduk katakullelerden
kuruttuk göğsümüzdeki belemir çiçeklerini
yerine kaktüsler ektik
ve hiç bir ölüm titretemedi vicdanımızı

işlenmişti beynimize asalaklık
yıldızları söküp bulutları astık mavilere
vebalini doğaya mal ettik
doğrulara kelepçeledik dilimizi
sonuna kadar açıktı yalanın kapıları bize
mütemadiyen zaafımızdı figüranlık
unuttuk aşsızlığı / işsizliği unuttuk /sürüldük / güdüldük
oyuna zorlandık çetrefilli senaryolarda

şeytana yandaşçılık yaptık sicili bozuk hüviyetlerimizle
emrivaki mayınlar döşedik uygarlığın temeline
kendimizle gaflete düştük
çağın merdivenlerinden çıkıp imgesi bozuk şiirler yazdık medeniyetin duvarlarına
harcadık edebimizi / edepsizliğimizle

yazamadık dağlara hakiki sevdalarımızı
aşkı taşlara çivilyemedik
al yazmalı / gül yüzlü / servi boylu sevgililerdik
kıramadağımız tabulara gizlendik

günün gözlerindeydi gerçekler / göremedik
biz cehenneme odun toplamakla meşguldük
ve kendi mezarımızı kazmakla
toprak hiç kabul eder mi melunları

müzmin bir sızıdır göğsümüzdeki dikişsiz yara
sömürülen / söndürülen istikbalimizdir keşkeler
kamçılandıkça susmuştuk
ne çığlık çığlığa çocukları duyduk / ne de vicdanların sesini
barok müzikleriyle bastırıldı kurbanların dinmeyen ağıtları
bütün faili meçhul katliamların tanığıydık biz

beş para etmez riyakar benliğimizle
satılığa çıkarttık hürriyetlerimizi bitpazarında
geçirildi dişlerimize künyelerimiz bir bir
neticesine cehalet zayiatı dediler
utanmadık boynumuza takılan boyunduruktan
mertliği namertliğimize gömdük

kimi zaman katil bir ejderha olduk değerlerimizi yutan
kimi zaman özgürlüğün boynunu vuran cellatlar

velhasıl;
güzel olan ne varsa kokuttuk nefesimizle
açamadık esaretle mühürlü dudaklarımızı
özgürlük yasak bir cümleydi ağzımızda
bizler gülmeyi bilmeyen palyaçolardık
çokça alemleri güldüren kendimize

ey insanlık… bağışla sefilliğimizi
telafisiz ve emsalsiz bir ihanetti kendimize olan sadakatsizliğimiz
aldattılar bizi yalancı tanrılar
şimdi çaresiz mucizeler bekliyoruz düştüğümüz kör kuyulardan
ve affedici hikayeler hazırlıyoruz utanarak / savunma bazında
oğlumuza / kızımıza

sömürüldük...
masallar dinlerken uyuduk
unutulduk kapı arkalarında
dokunamadık göğün gözlerine
insan olmayı unuttuk

unuttuk niye doğduğumuzu
kim niye öldü unuttuk


09 / 09 / 20010 / N_Erol