Oku elbet oku:
Her şeyi birbir zihin süzgecinde doku
Nasıl geldik dünya denen bu yere,
Gördüğün göremediğin neler var ki
Hepsinde türlü türlü anlam var.

Herkes küçümser çalışmayan kadını,
Fatihler büyüten vefakar hanımı;
Modern dünyanın dervişleri bağırır:
Sakın ha günahtır, bir eve kapanıp okumak,
Çocuğa anne, öğretmen,
Yaşayacağı toprak, hava, su olmak.

Nedir kadın onlar için peki,
Dönen hayat çarkında bir dişli,
Fabrikada takım tezgahı,
Erkeklerin iş bulamadığı dünyada
Her işte erkekle yarışması istenen
Feministlerin oyuncağı.

Kadının anneliğine saldırdılar,
Sonra şu zavallı batılı kadın
Çocuk sevgini köpek yavrularında aradı,
Kariyer yapması, çocuk yapmasına engeldi.

Baba, anne çalışıyor,
Çocuk bir bakıcıya teslim;
Ev bir pansiyon sanki,
Kimsenin kimseyi gördüğü yok.
Çocuk sevgi, ilgi ister,
Ağlar mı artan para varsa;
Makyajdan, bakıcıdan, yoldan, temizlikçiden,
Tık çocuğun ağzına sussun, o bir angarya...

Çalışan kadın en ağır işçi
Dur durak yok, evde çalış
İşte çalış, anne, bakıcı, müdür, eş her şey
Kaç parçaya bölelim kadını:
Ne diyelim,
Bu yapbozda nereye yerleştirelim.

Fıtratından gelen en kutsal iş,
Annelikten koparıp,
Durmadan, üret tüket diye bağıran
Kapitalist dünyaya atmak
Kadına yapılan en büyük kabahat.

(Eylül 2010 İstanbul)