Bir ezan sesi
Allahu ekber Allahu ekber
Ve adım okundu
Hayatın ilk narasını atarak
Çığlık çığlığa geldim.
Dünya ağıt, dünya soğuk
Bir anne sıcaklığında
Uyudum uyudum.

Kaç kere düştüm
Yara bereler içinde,
Peşinden koştum
Para, kadın, mal,
Her türlü dünyalıklar uğrunda
Ben cahil, yetim, kimsesiz
Sefil kaybolmuş bir kendi
Aleminde insanlığı kaybetmiş.

Yalnızdım, açtı karnım
Etrafta bir yardım dilendim ki
Doysun karnım.
Çok üşüdüm çok,
Ağır ağır doğruldum;
Fırtına vurdukça
Ben yoğruldum,
Hayatı tek öğretmen belledim
Gene cahil bir manaya meylettim.

Kaç parçaya böldüler dostum:
Kimi Türk dedi, kimi Kürt
Kimi Çerkez
Kimi zengin, kimi yoksul
Küçüklüğüm büyüklüğüm kalmadı
Bölük bölük oldum.
Her parçam üzerinde tepindi birileri
Sen dediler, bunlardan birisin,
Seç al birini...

Bir kadir günüydü
Kadrini bildiğim gün
Bilmeden takıldım bir kalabalığa
Vakit akşamdı, yatsıya doğru
Yürüdüm, yürüdüm
Mağfiret için açtım ellerimi;
Sen affetmezsen
Hiç birşeyim,
Vardığım kendi bencilliğim.

Evet,
Kur’andı konuştuğum
Sayfa sayfa nasıl vuruyor
Gönlümün kıyılarına.
Bir nur ki;
Her bir harfinde bir güneş değil
Bin güneş doğuyor,
Mana denizinde gökkubbem
Yıldız kaynıyor.

Okudum birbir
Önce bir kapıdan
Lafzın o değişmez kapısından girdim
Açtım lafzın içini
Manayı gördü;
Rabden gelen hakikat bu
Ne kadar yüce, ne kadar hoş
Kalbime dokunan
Aklınım en girift yerlerini okuyan
Allah’ın kelamı Kur’an.

Artık birleşti ruhum, bedenim,
Birlik içindeyim.
Şeytan, ızdırap içinde
Paramparça.
İşte hak yolun rehberi
Bin kere okunsa kanmaz ruhun
Kaç kere nazil olur Kur’an
Her gece, gündüz inen nur.
Kadri bekleyen Müslüman
Kur’anın kadrini bil
Oku her nefes aldığın an...

(Eylül 2010 İstanbul)