Zordur, lakin
Şair söylemezse yorulur:
İçinde, kaynayan bir büyük volkan
Vurur sayfalara,
Püskürür anlam.

Hani, söyler ya Yunus,
Kendi içinde;
Bu dert kavurur
Ben de, beni de,
Söylemesin de,
Ölsün mü Yunus
Hadi söyle...
Çağlayan sulara bend mi dayanır,
Biriken acılar gönül kanatır.

Uyku dediğin nedir?
Asıl uyuyan akıl kiridir,
Düşünce bilgi, süzülür gelir
İmbik, imbik süz gerçekleri
Şairlik, seni senden geçirir.

Yok başka şey
Aldanman boşa,
Yürek başka söyler
Dilin de başka.
Böylesi şairlik uzakta dursun,
Ya dili susun,
Ya kalbi/nden konuşsun.

Bir kazan kurulmuş gönül yurduna
Alttan Alta yanar içinde mana
Dumanı yükselir şair olunca,
Bulut bulut olur yürek meramı
Yağar harf harf şair kelamı.

Melik dediğin bir kendi bilir,
Tüm sözlerin aslında kendinedir,
Yazar çizer aklı, ruhuyla bir;
Temizler ne varsa düşünde öyle
Hakka yönelmek ister kendince.

(Ağustos 2010 İstanbul)