Sayfalar devşirilecekti bu yazıya
Kalemin önderliğindeki orduyla
“Yaz” emrini beklerken düşünce iskelesinde
Denizin mavi tonu ne enfesti
Martıların pehlivanca kanat sesleri
Ve çığlıkları..
Mâziyi hatırlatıyordu belki
Zaten kalem mâziyi anlatacaktı az sonra
Yazarken kendinden geçecekti
Kalem cızırtıları o şanlı ordunun
Atlarının kişnemesiydi sanki
Ne değişmeyen bir iklimdi!
Adımlarını nereye attığını bilmeden
Mürekkep bitti telaşını silerek
Kapanmayan defterine..
İşte fedakarlık değil miydi bu?
Milyonların göz pınarları
Bu kalemden çıkan veya fışkıran
Hakikat damlalarıyla beslenecekti
Kapanmayan defterde

Gürsel ÇOPUR