151
Yorum
31
Beğeni
5,0
Puan
7394
Okunma


/gelinciği gecenin sonunda güneş ile buluşturacaksan dokun ruhuna
yoksa bırak! kendi ateşinde karlar döksün yaşama/
beş vakit yanarken mor salkımlı düşlerim
ihtimalin ahraz saçağına tutunur
alnından vurulan gülüşlerim
eskiyen yanlarımın tütsülenmiş bulutlarından
süzülür
kanadıkça imlâsında yiten gölgem
geceye bilenen aynalarda
sabahı kucaklarken an
ruhum arınmış ezgilerde ritmini arar
şehrimin gözlerine inen puslu yalnızlığın gam_ı feryadında
sus perdesinin hüznü var
işte
o uçurumun en kuytusunda
büyütüyorum korkularımın lâl yakarışlarını
oysa
durgun sulardan geçerken arzularımın haylaz sancısı
bir şiir kadar huzurdu kıyılarımın derinliği
bilmediler!
yüreğimi dikenli teller sararken
ruhum! baharın ellerinde kanıyor
acı bir sonun silsilesine yeniliyorum
kıyamet köprüsünde demleniyor
son çığlığım
vefasız bir rüzgarın getirdiği iç çekişlerde
susturuyorum hayatı
ıssızlığın kıdemli duruşunu giyiniyor
ruhumun çıplak silüeti
sen sükût_u firarim!
hadi kirpiklerine al beni
gözlerinden yüreğine damlayacağım
ve…
Mehtap ALTAN
31.08.2010
5.0
100% (104)