İkimiz yerineydi bu adalet;feda edilen her sevgide aşkımız hep haklıydı...
ya şimdi ne oldu...
Hangi unutulmuş kurşunun hedefi oldun da gözlerimden akan yaşlara mani olamadın.
Geceler boyu telefonlar kime,hangi aşıklara aracı olmuştu da biz engel olamadık...
Şimdi yazıyorum işte sabahlar,akşamlar hepsi benim...
bu yürek asla yenilmeyecek gurura...

Sana söylemesem de sevmiştim...ikimiz için tertemiz uzanan yollar yapmıştım.
Şimdi boynum eğik suçlular gibi dolaştım günlerce bu kederli kalple..
Seversinde bitersin...milyonlarca kez yenildim ama kendi organlarıma...
Utanıyorum yaşamaya,
Ağlıyorum derinden kimseler sormuyor..
Ne haldeyim bilmiyorlar...

Küsen hediye gibi adresimi bulamıyorum aslında gitmek istemiyorum belki de...
Benimle olan aşka yenilseydim de bu kadar zor olmasaydı adrese gitmek...
Ne kadar yanlış varsa hepsini yapmışım,
Oysa güzel olan her şeye seni koymuştum...
Sen üzülme diye kendimi bile üzmüştüm.
Soğuk gecelerde üşüme diye eşyalarımı yakmıştım..
Kendime hediye ettiğim her günah şimdi bıçak gibi kesiyor bu ahmağı...
Kendimle feda ettiğim bu beden şimdi beddualarda...
Anlıyorsun değil mi ?..

Biliyor musun seni niye sevdiğimi ben artık bilmek istemiyorum da...
Muhtaç olduğum anda uzandığım tek daldın hani hatırlarsın belki ölmek üzereydim...
Kötü bir ölümle ruhumu emanet etmeyeyim derken şimdi daha kötüsüyle karşı karşıyayım..
Çok kolay oldu aşkımızın sonu ; adına ayrılık koyduk, soyadına gerek bile kalmadı...

Karanlık evimde aydınlık kelimesine ait hiçbir yakınlık yok sayende...
Kadınlığını bana kalan sensizlikten bir armağan gibi saklıyorum..
Kurtulan aşkın bağımsızlığının yerine kimse talip değil bu ölgün gönülde...
Kaybeden aşık hasretin en mükemmel anında sözlerini gözlerine bırakmış,gitmiş...

Yokluğuna:
Yorgun,
Soluk
Gözlerden
İki damla yaş yeter mi...

Hiç kimsenin vedası senin yazdığın yazı kadar harakiri kokmuyor
Verilmeyen son nefeste bile zamanı hiçe saydın
Kıydığın aşkın lanetiyle başbaşa kaldığın an zamanın yalan olmadığını anlarsında..
Umudun aşkı nasıl beslediğini, yerime bir başkasını koyarak anlayamazsın...

Batan gemide kaptan bir umut için denizlere meydan okuyorsa...
Hiç değilse batan geminin,batmayan kahramanı olarak yaşamın şerefinde batmadan kalıyordur....
Ya sen sahip olduğun hangi nesneye tutunarak şerefinle batmayı göze aldın...
Kum gibi sahillere kaç kere sevdiğinin ismini kendi isminin yanına layık gördün...
Acımasızlığınla bırakıp gittin,
Hiçe saydığın,ezip geçtiğin senin için yaşayan bir aşkın gözyaşıydı...
O güzel günler sandıklara saklanmamalıydı..
Hatır için sevgi dolu kalpte kalmalıydı...

Çiğnenmiş hayatta sevilmişlik her şeyden üstündü..
Bu hayata bırakacağım en büyük hediye sen olacaktın...
İşte böyle birileri yol alır ; birileri yolda kalır..
Hangisi olduğuna sen karar ver...
Ama dilersen sen karar ver mutluluğun kimde kalması gerektiğine..
Ben mutsuzluğu seçtim...neden mi son defa bir değer bilir olmak istedim...
Sonlarda olmak istiyorum iyilikte de kötülükte de..
Zor oldu aşk...zaten senle her şey imkansızdı...

Kısacası mutluluklar...


emre onbey