“göle mavi yakışır mı hiç...
yüreğimde ki hüzün dolusu ezilmişliği
kirli çuvalıma koyarak
kahrolası geceler de umutlar yeşil göle atılır mı hiç...”



...neyse bir göl hikayesi anlatayım ;
bir akşam üstü tan ağarırken
rüzgarların çığlıkları duyulur tepelerin arkasından
balıkçılar hızlı adımlarla kaçarken gölden
hayal meyan görünen güzel balıkların
kayalıklardan intihar ettikleri görülür...
hayır ! olamazdı..
esrarengiz bir olaydı bu... kim bilir ?
her şey yaşlanıyordu
sular çekiliyordu...
yağmursa artık yağmıyordu...

“bir göl kenarında buldum kendimi ; yine bir göl kenarında kaybettim benliğimi...”

...gelelim mavinin hikayesine
kimdi bu mavi ?
yabancı kimliğin gizlilik zırhını delmeye çalışan biri mi ?
yoksa bütün insanlığı kinle , soysuzluğuyla karıştıran deccal mi ?
ne işi vardı yeşil gölde...
balıkların yüreği yeşildi ; zaten kayalıklar yosunları bu yüzden sevmemiş miydi ?

...dinle ey mavi !
sözüm anlayana...
sen ki bir renksin gökkuşağından çalınma
ben ki kırık mısraların yazgısında , çaresiz...
şairden önceki bir yerdeyim...
yeşilken benim gölüm
sakın ha ! girme olur mu suya ?
sonrası malum işte
kayalıklardan atlıyor balıklar
rüzgarlar çıldırıyor
sular çekiliyor
yağmurlar artık yağmıyor...

...dinle ey mavi !
şimdi söylesene göle hiç mavi yakışır mı ?


e.onbey