7
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
2411
Okunma
Ruhu suskunlukta gezen tutsak kız,
Görün bir halini mızmız mı mızmız,
Yalnızlık raks eder ruh dünyasında,
Tek arkadaşı var: gökteki yıldız…
Köşenin başına sinmiş bir arsız,
Uzaktan bakınca pek acımasız,
Hiç kimsesi yoktur yanı başında…
Herkes ona karşı, ona duyarsız.
Olmuş bizim arsız, aniden hırsız,
Gönül çalmakta bir ulaşılmaz hız.
Arsıza tutulmuş mızmız bir anda,
Üzerine yağmış onlarca yaldız…
Varsın bu şiir de böyle son bulsun,
Mızmız kız arsızın gönlüne konsun.
Umuda abanan diller lâl olsun,
Nağmeler bir ömür aşk ile dolsun…
Pelin…
Ağustos/2010
Hece ölçüsü denemelerinden...
Hatalar af ola...
5.0
100% (3)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz