Kader idi kızın adı, kahpeye çıktı sonraları…

Gazetenin üçüncü sayfasına basmışlardı
Bir ölünün son sözlerini.

Aynı sözlerdi gazetenin manşetini kaplayan
Ve aynı gazete örtüyordu aynı kızın
Yerde yatan cansız bedenini…


… / …


Kim zorladı küçük kız seni
Bu yaşta beyazlar giymeye,
Kim koydu seni bu -çürük tahta kokulu- tabuta,
Kim sarıp sarmaladı kırılgan kalbini
Birkaç parça eski çaputa…

Göster bana küçük kız
Tam olarak neresi acıyor?

Paramparça olmuş kalbin mi aldı en büyük payı,
Yoksa varlığından bihaber olduğun ruhun mu?
Belki de körpeliğindi en çok kanayan…

Göster bana ki bir parça merhem olayım
Yüreğinin kapanmaz yaralarına,
Paylaş benimle ki bir damla ortak çıkayım
Tek başına yüklendiğin ağırlıklara…

Suçlu kim küçük kız,
Hangisi ya da hangimiz?

Kimler alıp götürdü senden büyük umutlarını,
Kaç arsız girip çaldı hayatının parçalarını…

Söyle ki dünyada cezasını görsün bütün suçlular,
Anlat ki beyazlar giymesin başka küçük çocuklar…


… / …

Kader idi kızın adı, kahpeye çıktı sonraları…

Sorarım şimdi kendime,
Kader miydi
Kader’in, resminin basılması
Üstünü örten gazetelerin üçüncü sayfalarına…

Kader mi deniyordu yani
Aynı gazetenin aynı kaderi gizlemesine…

Öyleyse eğer,
Buysa kader dedikleri değer,
Kusura bakma ama kahpesin kader…

…



Pelin…