12
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
2896
Okunma
-II-
Keşke
Bir raksa dalsaydım teninle,
Seyir halinde olup bilinmezliklere,
Hiç yerimde oturmasaydım hüzün dolu gecelerde…
Tenim tenine değdiği an,
Ruhumun çalkantılı dönemeçlerinde
Bulsaydım kendimi ansızın…
Bir yandan dünyayı umursamaz bir edayla iterken,
Bir yandan da varlığının çıkmaz sokaklarında
Diz çöküp ağlasaydım mızmız bir çocuk misali…
Yüreğimin en derinlerinde hissetseydim
Ruhundaki tutkunun çekimini,
Ve ardından
Kıyasıya bir mücadele başlasaydı
Beynimin yarım kalmış hücrelerinde:
Gitmeli mi yoksa kalmalı mı?
Sonunda bir karar verip,
Derinden aldığım bir nefesle
Dolanmayı sürdürseydim
Bedeninin en mahrem yollarında.
Tıpkı haritasız bir yolcu misali…
Ya da keşke,
Keşkeler gerçek olsaydı…
Ben yalan olsaydım,
Sen hiç olmasaydın…
Pelin...
Eylül 2008
Cevap Yaz