sevgili insan
nukleus’ta farkımız yok

ötekini sevmelisin
nihayetinde
sen de ötekisin...

derviş kotan açmış gökyüzünün asuman maviliğine
ışık tohumlar
aşk
buhur
Memduh gün tırpanlar sararan zaman tomağında
kirtil umutlar
pul
yoksulluktan izmarit...
yaşamdan partal çul şefkat araklarız sevgilim
kuru dal çehrede her milim bir zamansızlık akıtır içimize
saf duygular
ulu dokunuşlar

kısa rütuşlar...

bir zaman sonra
kabul görür kara bulut son durak sofrada
bükülür gözlerin çanağına
çakır rengin içine alan burgacında
ötekini de bulur
az ötedeki beni de...
seni de
dingin ölüm...

âdemoğlu mıhlanmıştır dönüşsüz gidişin terk katarına
giderken bile........ölüme ......
sonrasının düşlerinde yüzer.
geçmişinin cazgırlığını da bulut katman bulanığına küller....
cennet kapısına her dem dirhem kala tık tıklamaya
fesatlığı silmeye uğraşır ...
sonsuzladığı kendindeki sonlarına ilişir
işine gelene dillendiği işine gelmeyene yüz çevirdiği
geçer göz şeritlerinin donuk görüntüsünde-son fer muhakemesinde
cennet kapısında kaybolan puan / belki bir iki besmele telafi bekalar

neye yarar...
isteklerinin zindanına gömülmek
ne önemi kalır adın-sıfatın
kaşkacı Celil
irmikçi Halil
hakkı baba, sidikli nemciye...
monşer sayın bey-efendi....
son bulaşkanda ömür bıçkın aymaz muhacir
sefil bir mermer taşında
sedasız inil
kısa bir direme kasılma
ecnebi hudut badyasında gözler kapanır sonsuza
karanlık
soğuk

zaman
varlığın surcasına yaşam devreder...çilenti köprüler
yutak makamında besleyen adar kadranı ilerleyen zamandır
olatı yıkım-mekân sarmıştır
yeniden ince ayrıntıda nefes sahayı bağlamıştır

döküldün göz yaşı
sızladın yürek acısı
açık dolaşım...
ansızın
hüzün taşıdın yine evrenine
ey sevgili ruhum...

sahip olmadığın ebedilik
yanılsamalı yaşamını etmiştir delik deşik

sevmediğin ötekinin
nihayetinde
seni sevmeyeceği kesindir...

ötekini sevmelisin
nihayetinde
sen de ötekisin